5. jun, 2016

Ritchie Valens "We belong together"

5. jun, 2016

Tekst

Ja, onze geliefden zitten stevig in ons geheugen verankerd. Zij zijn deel van ons autobiografisch geheugen en hun geheugensporen zijn diep in onze hersenen gegrift. Zij worden constant opnieuw geactiveerd door ons contact met hen en zijn nog eens extra goed verankerd door emoties.

Dus zal degene die met alzheimer te maken krijgt, de naasten en in het bijzonder de geliefde, minder snel vergeten dan louter feiten en gebeurtenissen.

En zo kan het dat in een meer gevorderd stadium van dementie een vriend met een broer wordt verward, of een dochter voor zus wordt aangezien.

Bij Alzheimer geldt de wet van Ribot: Wij keren min of meer chronologisch terug in de tijd. Meestal vergeten we eerst de namen en andere zaken van onze kleinkinderen, dan van de kinderen en in een later stadium vervaagt onvermijdelijk ook onze partner

Elke trigger, een stem, een bepaald liedje, alles waar een emotie aan verbonden is kan een herinnering reactiveren. Net zoals bij mensen zonder geheugenproblemen eigenlijk. Reminiscentietherapie – het ophalen van herinneringen – werkt heilzaam bij personen met dementie.

Is de geliefde trouwens echt uitgevlakt, of vinden we enkel de weg ernaar niet meer terug? Helaas gaat heel wat informatie uiteindelijk echt wel voorgoed verloren, maar het duurt lang voor élke vorm van herinnering aan een geliefde weg is.

Ons autobiografisch geheugen combineert expliciete en impliciete kennis. En dat impliciete geheugen overleeft lang bij Alzheimer, lang nadat iemand is opgehouden  te ‘kennen’. Wat niet onder woorden kan worden gebracht, is daarom nog niet vergeten. Daarom komt iemand met vergevorderde alzheimer toch nog vaak tot rust bij een geliefde, omdat hij of zij zich veilig voelt.

Bij een andere vorm van dementie, geldt dan weer vaak het omgekeerde: Juist de herkenning van gevoelens wordt aangetast. Men wéét nog wie je partner is, maar voelt emoties niet meer goed aan, zoals dat normaal blindelings tussen geliefden gaat. Men is degene emotioneel vergeten.

Bij het Capgras-syndroom is iemand ervan overtuigd dat de geliefde een dubbelganger is. Het gezicht van de partner wordt nog herkend, maar het gevoel van familiariteit is aangetast, waardoor men niet wil geloven dat de geliefde het écht is.

 

Bron: http://nieuws.kuleuven.be/node/16708