Tekst

Eerder heb ik u verteld over mevrouw Asha in de blog "Pom Pom Pom."

Omdat ik mijn belofte (meestal) direct nakom, heb ik mevrouw Asha een bakje pom en teloh bakkeljauw (gebakken cassave en gedroogde gezoute vis) gebracht.



Mevrouw Asha kwam net terug met haar zoon van de tandarts en had nog niet geluncht.
"Gaat u hier maar zitten. Ik heb eten voor u gebracht, u gaat straks héééél lekker eten." Mevrouw Asha zit meestal voor de lunch op haar eigen plekje aan een klein tafeltje. Aan de zijkant van de muur met een glazen wand. Als zij geluk heeft zit zij lekker in het zonnetje. 

Ik hoor een kreet achter mij. Het is één van de verpleegkundigen met een Surinaamse achtergrond. "Je hebt wááát? Heb je eten meegenomen voor Tante Asha? Zooo lief! Heb het zelfgemaakt?" Ik krijg gelijk een grote knuffel van haar. 

We kijken naar Tante Asha. Rustig begint zij te eten. Met haar gezicht in de zon. Het is een ontroerend tafereel. De verpleegkundige vertelt dat zij alleen met haar verjaardag Surinaams eten krijgt van haar familie. Mevrouw Asha staat bekend als een slechte eter. Rustig schenk ik haar drinken bij. Uiteindelijk heeft zij alles op. 

Als er later taart wordt uitgedeeld vanwege een verjaardag verdeelt mevrouw Asha haar stukje in tweeën, kijkt naar mij op terwijl haar vingers onder de taart zitten,pakt het stuk en reikt het uit naar mij met een vragende blik of ik ook wil. 

De verpleegkundige zegt dat zij tegen de kinderen van mevrouw Asha gaat vertellen hoe goed zij eet als zij Surinaams eet. De moeder van de verpleegkundige is binnenkort jarig. Ze gaan BB met R eten (bruine bonen met rijst). Zij gaat ook een bakje apart maken voor mevrouw Asha. Ook als de verpleegkundige thuis Surinaams gaat koken, komt er nu een apart bakje voor haar.