Tekst

Enkele weken geleden ben ik met meneer Brie naar het Rijksmuseum geweest in Amsterdam. Het Rijksmuseum heeft een speciaal programma voor mensen met dementie en heeft onlangs een aantal verpleegtehuizen uitgenodigd om deel te nemen. In een kleine groep worden een aantal kunstobjecten besproken met veel aandacht voor persoonlijk gesprek met de bezoekers.

“Het was zo leuk in het Rijksmuseum.” zegt meneer Brie tegen een vriendin die bij hem op bezoek is. Zijn glimlach is van oor tot oor. Verwondert kijkt zij hem aan.

Als zijn vriendin weg is, ga ik naast meneer Brie zitten aan tafel.
“Leuk hé, was het in het Rijksmuseum.” zeg ik tegen meneer Brie.
Meneer Brie kijkt mij verbaast aan. “Was jij er ook bij?”
Ik knik.

“Het was inderdaad heel leuk. Er waren 2 schilderijen die leken heel erg op elkaar, maar toch waren deze net even anders. Het museum is prachtig!” zijn ogen beginnen weer te glimmen.

“Maar wie ben jij eigenlijk? Ben jij van één of ander bedrijf?”
“Nee hoor, ik kom gewoon uit mijzelf. Van welk bedrijf denkt u dat ik kom?”
“Van bedrijf Bladibla.” zegt meneer Brie.
“Wat doet bedrijf Bladibla?” vraag ik meneer Brie.
“Oh, die bezoeken eenzame mensen in verpleegtehuizen en maken dan een praatje.” 

Met veel dank aan het Rijksmuseum ❤