Tekst

Samen sta ik met een kleine oudere dame voor het kantoor van de zorg engel.
"Als u eerst bent, dan wacht ik wel even op mijn beurt." zegt de bewoonster.

De zorg engel draait haar stoel om en kijkt naar één van de bewoners van de verdieping."Wat is er aan de hand?" vraagt zij.

"Ik ben op zoek naar de baas." zegt de bewoonster. 

"Dat ben ik." zegt de zorg engel wijzend op het bordje bij de deurpost met haar naam en functie.

"Nee, ik ben op zoek naar de echte baas." zegt de bewoonster en kijkt nog eens kritisch naar de zorg engel alsof zij niet de baas zou kunnen zijn.

"Ik ben de baas hier. Nouja, van de afdelingen in dit gebouw." zegt de zorg engel. 

De bewoonster lijkt zich te berusten en het lijkt erop dat zij erkent dat de zorg engel echt de baas is. "Ja, hoor eens. Ik ben mijn huis uitgezet. Zij hebben al mijn spullen meegenomen uit mijn oude woning. Ik wil hier weg. Kan jij dit regelen? Ik wil weer terug naar huis." 

"Nee, mevrouw. Dat kan ik helaas niet. Dat moet u met uw dokter overleggen. Die is er maandag weer. Waarschijnlijk heeft uw arts gezegd dat u niet meer in staat bent om goed voor uzelf te zorgen. Daarom woont u hier." antwoordt de zorg engel. 

"Maar jij bent toch de baas?! Ik wil hier weg!" roept de bewoonster uit. 

"Nee, mevrouw. Dat gaat echt niet. Weet u wat, kijkt u het nog een weekend aan en overleg dan met uw arts." 

"Ik kan niet eens mijn eigen kamer in!" roept de bewoonster verontwaardigd uit. 

"Ik kan een sleutel voor u laten maken. Dan kunt u deze bij u dragen aan een koord. Binnenkort kom ik de sleutel brengen." 

Er volgt nog een grom maar de bewoonster lijkt al wat rustiger en loopt weg. 
"En toch wil ik hier weg." zegt zij nu wat zachter.